به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، در تهران، حجت الاسلام والمسلمین حسین انصاریان در حسینیه همدانی‌های تهران با بیان اینکه دنیا در تعبیر روایات حقیر و پست معرفی شده است، گفت: ظرفیت دنیا برای تجلی کامل نتیجه¬ی اعمال صالحه ی مؤمنین که رضوان الهی و بهشت پروردگار است، بسیار کوچک و محدود می باشد.

وی افزود: قرآن کریم شکل مادی بهشت را این گونه ترسیم می کند که پهنای بهشت، به اندازه ی پهنای آسمان و زمین است. پهنای آسمان یعنی آنچه به طور نسبی اعم از منظومه ها، کهکشان ها و سحابی ها که بالاسر ما قرار دارند و حدود اینها تاکنون روشن نشده است و این نشان از عظمت پاداش خداوند یعنی بهشت برای اهل ایمان و مؤمنین می باشد.

این استاد حوزه با اشاره به اینکه پاداش پروردگار برای مومنین فقط در بهشت خلاصه نمی شود، اظهار داشت: خداوند سبحان در سوره ی توبه می فرماید، آن رضوانی که از سوی «الله» به شما داده می شود، اکبرِ از بهشت است. بنابراین سالک در کسب کمالات انسانی نباید وقفه ای در سیر و سلوک خویش ایجاد کند و این را بدانید هر یک وجب که به سمت خدا بردارید، او یک ذراع به سمت شما می آید، چرا که خداوند نسبت به بندگانش بسیار بخشنده و رئوف است.

وی تصریح کرد: قرآن کریم برای کسانی که طالب سخن پاک هستند رهنمودهای بسیار دقیق و راه گشایی دارد تا بدین وسیله در همه مراحل زندگی شان مستقل تربیت شوند. و چنانچه کسی طالب حقیقت الحقایق یعنی ذات مقدس پروردگار متعال باشد، باید ابتداءً خداشناسی را در اولویت خویش قرار دهد، و خدا شناسی تا این اندازه که برایش معلوم شود خداوند متعال خالق و آفریننده، رزاق، رحیم، عادل و عالم و کارگردان عالم هستی است، کفایت می کند. و لازم است که هیچ کدام از این صفات را برای غیر خدا قائل نباشد یعنی اعتقاد توحیدی داشته باشد که همه کاره¬ی جهان هستی فقط خداست و بقیه کاره ای نیستند.

استاد انصاریان در پایان با اشاره به نشانه‌های وارد شدن نور ایمان به قلب، گفت: کناره گیری از تیرهای زهرآگین در مادیات دنیا یکی از این نشانه‌هاست که دل را از تاریکی جدا می‌کند. همچنین نورِ ایمان تنها واردِ قلبِ کسی می‌شود که شایستگی پذیرش این نور را به پروردگار عالم نشان دهد. کسی که راه ابراز شایستگی را طی کند، به مقصد نور الهی خواهد رسید. کسی که با نور الهی زندگی می‌کند، از تمام جنبندگانی که خدای متعال آفریده است، بهتر است. نور رابط میان انسان عاشق و معشوق الهی است. و ارتباطی که نور ایمان، میان انسان‌ و خداوند و اهل‌بیت معصومین(ع) به وجود می‌آورد، آن انسان را عزیزِ پروردگارش می‌کند.